Rozdział 12

   Minęła dopiero sekunda, a ja już byłam na miejscu. Stałam przed dwójką ludzi; Rudym chłopcem i zarumienioną, czarnowłosą dziewczyną. Więcej ludzi nie widziałam. Kucnęłam i jako ofiarę wybrałam dziewczynę; była bardziej kusząca przez rumieńce. Zaatakowałam i pierwszy raz posmakowałam krwi. Jakby przez mgłę słyszałam krzyki dziewczyny i jej chłopaka. Szybko, łapczywie sączyłam krew. To było najwspanialsze co mnie spotkało w życiu. Płyn był ciepły, kuszący, pyszny i dodawał mi siły. Tak byłam zajęta jedzeniem (a raczej piciem), że ledwo czułam, jak rudowłosy chłopak okłada mnie pięściami. Chwilę później poczułam jak bezwładne, martwe ciało dziewczyny pada w moich ramionach; wyssałam z niej całą krew. Nadal czułam pragnienie. Chłopak nie przestawał mnie bić, co stało się irytujące. Moje pożywienie mnie bije? To jest śmieszne. Odwróciłam się do niego i widziałam jak zastygł w przerażeniu, pewnie miałam na twarzy trochę krwi, przez co wyglądałam strasznie. Oblizałam się - miałam rację. Zlizałam resztki płynu z mojej twarzy.Teraz jakby coś w nim pękło, chłopak zaczął biec. Ale to nic nie da i tak go dogonię. Już nic nie może go uratować...
   Przygotowałam się do skoku, gdy mój instynkt podpowiedział mi, że ktoś chce mnie zaatakować od tyłu. Wstałam i odwróciłam się. Zanim mogłam uderzyć w przeciwnika, on porwał mnie w ramiona i namiętnie pocałował. Cały świat zawirował, nie czułam nawet pragnienia. Całą sobą oddałam się pocałunkowi. Zauważyłam, że John wziął mnie na ręce nie przerywając całowania i pobiegł tak w głąb lasu.
   W końcu się od siebie oderwaliśmy. Spojrzałam w czarne oczy John'a. Wpatrywaliśmy się w siebie i w końcu zrozumiałam, że ja go... kocham! Już miałam mu to oświadczyć, gdy...
- Rose, ten pocałunek był tylko po to, żeby odciągnąć cię od tego chłopaka... Nie musisz się zobowiązać. - Mówiąc to, John odwrócił wzrok. Przytuliłam się do niego, a on to odwzajemnił. Przyjemnie było stać tam w jego umięśnionych ramionach.
- Nie mów tak... Kocham Cię - Szepnęłam. - Teraz to wiem... Ja naprawdę cię kocham. 
- Ja też cię kocham Rose. - John szepnął i oparł swą głowę na moją. - I nigdy cię nie opuszczę, będziemy zawsze razem... - Zawsze? To za mało... Teraz czuję silną potrzebę bycia z John'em. Zawsze razem... On i ja, ja i on...
   Taka chwila mogłaby trwać wieczność, ale uświadomiłam sobie coś strasznego. Moje oczy zrobiły się suche. Czy tak wampiry płaczą? Najwyraźniej.
- John, ja... Zabiłam niewinną dziewczynę! I byłam gotowa zabić też tamtego chłopca! A najgorsze w tym jest to, że złamałam obietnicę daną mamie! - Szlochałam, ale żadne łzy nie poleciały. John pogłaskał moje policzki.
- Ciii... Nic się nie stało twoja mama na pewno by ci wybaczyła. Spójrz na mnie, Rose. - John uspokajał mnie i lekko podniósł mój podbródek, zmuszając mnie bym spojrzała w jego oczy. - Zaufaj mi, znałem twoją matkę. Katherine była mądrą kobietą, ona by ci wybaczyła, a nawet pocieszyła. 
- Wiem, ale ja nie mogę sobie tego wybaczyć! - Szlochałam, ale przypomniałam sobie o bólu, który cały czas torturował moje gardło. Musiałam się opanować.- Dobra, już o tym nie mówmy. Nadal czuję pragnienie, a już nie chcę zabijać ludzi....
- Dobrze, biegnij ze mną Rose. - powiedział i z uśmiechem wystrzelił biegiem. Jak ja go kocham... Nie był zły za "incydent" z tymi ludźmi. Był wyrozumiały. Kocham go...
-------------------------------------------------------------------

Mam nadzieję, że rozdział się podoba:D Zdążyłam go jeszcze dzisiaj dodać :)
Pierwsze polowanie Rose.... ^^
jeszcze nie wiem kiedy będzie NN... ;)

Pozdrawiam
               Rosemare . <3